Postępują prace przy renowacji nagrobka Ludwika Panczykowskiego

Na warszawskich Starych Powązkach dobiega końca renowacja zabytkowego nagrobka Ludwika Panczykowskiego (1804–1871) – wybitnego aktora Teatru Narodowego, rodem ze Starego Sącza. Inicjatorem i opiekunem przedsięwzięcia jest Towarzystwo Miłośników Starego Sącza (TMSS), które już w ubiegłym roku rozpoczęło starania o przywrócenie godnego wyglądu miejscu spoczynku artysty.

Ze względu na zabytkowy charakter cmentarza i samego nagrobka, a także znaczne koszty i skomplikowany zakres prac, renowacja została rozłożona na dwa etapy. W 2024 roku zakończono pierwszy z nich – odnowienie płyty nagrobnej Ludwika Panczykowskiego. Obecnie trwają prace nad drugim etapem, obejmującym pozostałe elementy zespołu nagrobnego, w tym płyty epitafijne sióstr Kruszewskich, dzięki którym możliwy był pochówek Panczykowskiego w tym miejscu.

Jak informuje wykonawca prac, pan Bogusław Kornecki, tegoroczna renowacja wymagała wyjątkowej precyzji i doświadczenia. – „Przez zimę w pracowni dokonaliśmy skomplikowanej operacji scalenia dwóch płyt epitafijnych. Fragmenty zostały oczyszczone, wzmocnione i sklejone. W przypadku marmurowej płyty z Dębnika musieliśmy odtworzyć tekst i przywrócić poler powierzchni. Efekt jest zadowalający – płyta piaskowcowa została scalona, pozostała jedynie unifikacja kolorystyczna. Zrobione są też już cokoły” – relacjonuje Kornecki.

O randze przedsięwzięcia i jego znaczeniu dla społeczności Starego Sącza mówi prezes TMSS, Andrzej Długosz:
– „Renowacja tego nagrobka to coś więcej niż prace konserwatorskie – to przywracanie pamięci o wybitnym starosądeczaninie, który swoją sztuką budował kulturę narodową. Cieszymy się, że mogliśmy ocalić to miejsce od zapomnienia i oddać hołd zarówno artyście, jak i rodzinie Kruszewskich, która udostępniła mu miejsce wiecznego spoczynku. To nasz obowiązek wobec przeszłości i kultury” – podkreśla.

Po zakończeniu i odbiorze robót planowana jest uroczystość odsłonięcia odrestaurowanego nagrobka z udziałem delegacji ze Starego Sącza, połączona z jego poświęceniem. Będzie to symboliczne zamknięcie dwuletniego wysiłku wielu osób, którym leży na sercu pielęgnowanie pamięci o ludziach zasłużonych dla historii i kultury Polski.